| |
Rinoplastide Otojen Kıkırdak Greftler*Akkuzu B., Dal T., Ergin N. T., Genç E., Çakmak Ö.Amaç: Rinoplastide otojen kıkırdak kullanımının sonuçlarını değerlendirmek.
Hastalar ve Yöntemler: Ocak 1996-Nisan 2001 tarihleri arasında yapılan 533 rinoplasti ameliyatı incelendi. Bu ameliyatların 466'slnda otojen kıkırdak greft kullanıldı. Septal kıkırdak 409 (%88), alar kıkırdak 29 (%6), auriküler konkal kıkırdak 28 (%6), kostal kıkırdak 24 (%5) ve hump artığı 11 olguda (%2) kullanıldı. Hastaların ameliyat sonrası izlem süreleri üç ay ile beş yıl arasında değişiyordu.
Bulgular: Beş hastada ameliyatı izleyen erken dönemde kolumellar bölgede, oral antibiyotik ile tamamen kontrol altına alman enfeksiyon gelişti. Kostal kıkırdak greft kullanılan hastaların üçünde kıvrılma gözlendi; bir hastaya bu nedenle revizyon yapıldı. Septal kıkırdak kullanılan bir hastada donör saha komplikasyonu olarak septal hematom gelişti. Aurikula kıkırdağı kullanılan bir hastada ve kostal kıkırdak kullanılan hastaların ikisinde donör sahadaki insizyon yerinde skar dokusu gelişti. Hiçbir olguda kıkırdak rezorbsiyonu ve atılma ile karşılaşılmadı.
Sonuç: Otojen kıkırdak greftler, günümüzde halen rinoplasti ameliyatlarının en uygun greft materyali olma özelliklerini korumaktadır.
Autogenous Cartilage Grafts in RhinoplastyAkkuzu B., Dal T., Ergin N. T., Genç E., Çakmak Ö.Objectives: We evaluated the results of rhinoplasty with the use of autogenous cartilages.
Patients and Methods: We reviewed 533 patients who underwent rhinoplasty operations between January 1996 and April 2001. Autogenous cartilage grafts were used in 466 patients, including septal cartilage in 409 (88%), alar cartilage in 29 (6%), auricular conchal cartilage in 28 (6%), costal cartilage in 24 (5%), and remnant cartilage of the resected hump in 11 (2%) cases. The follow-up period varied from three months to five years.
Results: Calomellar infection occurred in five patients in the early postoperative period and completely recovered with the use of oral antibiotics. Minimal warping was observed in three patienıs in whom autogenous casfal cartilage had been used. Of these, one patienı required revision. Regarding donor site complications, septal hematama occurred in one patienL Excessive scar tissues in donor sites were observed in one patienı and in two patients in the auricular region and at the incision site in the chest, respectively. Graft resarptian or extrusion were not encountered.
Conclusion: Autogenous cartilage proved the most appropriate graft material in rhinoplasty operations.
KBB Klinikleri C:4 S:1 Syf:18-25
|