| |
Horlama Prevalansı (0-70 Yaş)Topuz B., Ardıç N., Kara C., Tümkaya F., Zencir M.Amaç; 0-70 yaş arasındaki popülasyonda horlama prevalansının saptanması Çalışma Planı: 3000 kişiye ulaşmayı amaçlayan bir anket çalışması planlandı. Görüşülen kişilerin sosyodemografik bilgilerini, horlayıp horlamadıkları (hiç, arasıra, sık sık ve hergün olacak şekilde) ve horlama nedeniyle tedavi görüp görmedikleri hakkındaki soruları içeren bir anket formu oluşturuldu. Sonuçlar ki kare kullanılarak bilgisayar ortamında değerlendirildi. Bulgular; Eksik doldurulan anketler ve horlama nedeniyle tedavi görmüş olan kişilerin verileri değerlendirme dışı tutuldu. Sonuçta 1394 kadın, 1565 erkek, (550’si genç ve çocuk, 2409’u erişkin) 2959 kişinin verileri değerlendirildi. Habituel horlama prevalansı çocuk ve gençlerde (erkek;%9.2 kadın;%2.7), erişkinlerde (erkek;%25.3, kadın;%5.2) olarak bulundu. Habituel horlama yaşla birlikte artmaktaydı. Habituel horlama erişkin grupta, çocuk ve gençlere göre istatistiksel olarak daha sık rastlanmaktaydı (p=0.0001). Cinsiyet açısından değerlendirildiğinde habituel horlama erişkin grupta erkeklerde istatistiksel olarak daha sık olmasına karşılık (p=0.0001) gençlerde ve çocuklarda bu cinsiyet farkı saptanmadı. Yenidoğan dönemi başlangıç kabul edilerek beşer yıllık yaş grupları arasında logistik regresyon analizi yapıldığında kadınlarda 40 yaşında erkeklerde de 30 yaşından sonra habituel horlamanın istatistiksel olarak farklılık gösteren bir artış saptandı Sonuç: Habituel horlama her yaşta görülmekle yenidoğan döneminden itibaren giderek artan bir semptomdur. Habituel horlama prevalansı 0-70 yaş arasındaki dönem incelendiğinde erkeklerde 30’undan sonra, kadınlarda da 40’ından sonra istatistiksel bir artış göstermektedir.
Türk Otorinolarengoloji XXVIII.Ulusal Kongresi Özetleri E118
|