| |
Samsun Ve Çevresinde Görülen Tularemi OlgularıŞeşen T., Koyuncu M., Tekat A., Ünal R., Atmaca S., Ünal A., Leblebicioğlu H., Çakıl B.Zoonotik bir hastalık olan tulareminin zaman zaman epidemiler şeklinde ülkemizin değişik bölgelerinde bir sağlık sorunu olarak devam ettiği görülmektedir. Etkeni Francisella tularensis olan bu enfeksiyon hastalığı insanlara kemirgenlerle taşınır ve virülansı çok yüksektir. F. tularensis; vücuda deri, inhalasyon yoluyla ya da konjuktiva ve orofarenks gibi mukozal yollardan girebilmektedir. İyi pişmemiş gıdalar ve kirli sular da, hastalığın bulaş yolu olabilir. Tularemi, klinik olarak ülseroglandüler, glandüler, oküloglandüler, orofarengeal, pulmoner ve tifoid formlarda görülüp, ülseroglandüler formu en sık rastlanan klinik tablodur ve ateş, inokulasyon sahasında ülser ya da püstül ve bölgesel lenfadenopati ile kendini göstermektedir. Bakteri izolasyonu güç olmasına rağmen, hastalığın serolojik olarak tanısı kolaydır. Tedavide tercih edilen antibiyotikler streptomisin ve tetrasiklindir. Bu çalışmada, Ekim 2004-Mart 2005 tarihleri arasında kliniğimize aynı bölgeden boyunda kitle yakınmasıyla başvuran 20 hastanın tularemi yönünden tetkikleri planlanmış ve şu ana kadar hastalığı serolojik olarak ispatlanmış 7 tularemi vakası tartışılmıştır. Olguların tamamında ilk başvuru sırasında, daha önceden başka merkezlerde değişen sürelerle beta laktam antibiyotik tedavisi verildiği saptandı. Etkisiz beta laktam antibiyotik tedavisinin, olgularda süreci kronikleşmeye götürdüğü izlendi. Yedi vakanın 4’ünde kitleden biyopsi yapıldı ve hepsinde patolojik spesimen sonucu kronik granülomatöz iltihap olarak rapor edildi. Hastalara streptomisin veya doksisiklin tedavisi verildi. Medikal tedavi ile gerilemeyen 3 hastada cerrahi eksizyon yapıldı. Sonuç olarak, özellikle epidemik bölgelerde üst solunum yolu enfeksiyonuna eşlik eden boyunda kitle olgularında tularemi akılda tutulmalıdır.
Türk Otorinolarengoloji XXVIII.Ulusal Kongresi Özetleri S48
|